Hotel De Korenwolf is in rep en roer. De kinderen ontdekken dat er een weg zal worden aangelegd door het bos achter het hotel. Meteen komen ze in actie! Joost en Eefie verzamelen handtekeningen, terwijl Pepijn en zijn vriendin Lian voor de ‘harde aanpak’ gaan. Dat blijft niet zonder gevolgen. Dan komt het slechte bericht dat de weg toch écht doorgaat. Samen moeten de kinderen een plan bedenken. Ondertussen is kleine Nina vooral druk met haar verjaardagsfeestje dat behoorlijk uit de hand dreigt te lopen. Zal het de bende lukken om het Donkere Dassenbos en Nina’s feest te redden? (flaptekst)
In 2000 kwam het eerste deel in de serie De bende van de Korenwolf uit. Wie had toen gedacht dat de serie in 2022 nog steeds zou bestaan? In 2019 kregen de boeken een make-over. Annet Schaap stopte met het illustreren van de boeken en Iris Boter nam het over. De reis met de vliegende leunstoel was het eerste deel met nieuwe illustraties. Even later werd een oud deel opnieuw uitgebracht met illustraties van Iris Boter. En nu, in 2022, verschijnt er een spiksplinternieuw deel. De truc met de dollende dassen. Helemaal passend bij het thema van de Kinderboekenweek Gi-ga-groen.
Vanaf het eerste deel in 2000 ben ik fan van de boeken. De sfeer, de personages, de setting en de verhalen zijn vrolijk, spannend en spreken tot de verbeelding. Dit nieuwe deel heeft nog steeds dezelfde personages, nog steeds de gezelligheid van het hotel en oma met de stroopwafels. Maar het verhaal voelt een beetje als een herhaling van zetten, een verhaal dat al eerder is verteld: iets wordt bedreigd en De bende van de Korenwolf gaat het oplossen.
Maar dit mag de pret niet drukken tijdens het lezen. Jacques Vriens blijft een meester in het schrijven. Het verhaal loopt goed door, de spanning loopt op en alle personages hebben een functie. Ook laat hij zien dat mensen beïnvloed kunnen worden door anderen en dat dit consequenties kan hebben.
Ook weet Vriens nog steeds goed hoe kinderen zich gedragen en hoe hun denkwijze is. Neem bijvoorbeeld het kinderfeestje van kleuter Nina. Ze mocht acht kinderen uitnodigen maar heeft per ongeluk haar hele klas gevraagd. En wat gebeurt er dan? Ze voelt zich schuldig en ligt hier wakker van. Het lijkt allemaal precies te kloppen met het gedrag van kinderen die de desbetreffende leeftijd hebben. Erg knap gedaan.
De illustraties van Iris Boter zijn vrolijk en passen goed bij het verhaal. Het omslag spreekt aan en maakt nieuwsgierig. Ondertussen ben ik gewend aan de nieuwe illustraties en vind ik ze zeker goed passen bij de serie! Maar stiekem hoop ik wel dat Jacques Vriens en Annet Schaap nog een keer weer gaan samenwerken…
Wat mij betreft gaat deze serie nog lang mee!
Reactie plaatsen
Reacties