Dit is het waargebeurde verhaal van de 16-jarige Lanya. Als kind vluchtte zij met haar gezin van Irak naar Nederland, waarna haar ouders in een AZC terechtkwamen en Lanya en haar zusje bij een pleeggezin. Pas na zeven jaar krijgt het gezin verblijfsvergunningen en een eigen huis, maar op dat moment begint ook Lanya’s grote worsteling. Haar ouders verwachten namelijk dat alle kinderen weer ‘normaal’ gaan doen. Normaal, net als vroeger in Irak, maar dan hier in Nederland. En dat kan Lanya niet meer, zij wil haar eigen leven leiden. Om uithuwelijking te voorkomen, duikt Lanya onder... (flaptekt)
Mirjam Oldenhave kennen we allemaal van ‘Mees Kees’. De serie over de jonge meester is ontzettend populair, mede door de films en tv-serie. Maar Mirjam Oldenhave is veel meer dan de auteur van ‘Mees Kees’. Ik las vroeger bijvoorbeeld al ‘Ik, Ik’ of ‘Wedden van wel’. Allebei boeken die wat mij betreft veel beter zijn dan de boeken over Mees Kees. Nu is er een nieuw boek van Mirjam Oldenhave.
De levens van Lanya gaat over de echte pleegdochter van Oldenhave. Ze hebben samen dit boek gemaakt. Het gaat over een deel van het leven van Lanya. Lanya woont in Nederland maar komt uit Irak. Wanneer haar ouders haar willen uithuwelijken komt ze in opstand. Maar dit gaat niet zo makkelijk en uiteindelijk trouwt ze toch met een man in Irak en daar blijft ze ook. Maar dan gebeurt er nog veel meer. Daardoor is het al meteen een verrassend boek. Het gaat nooit zoals je verwacht.
Wanneer Lanya vlucht en in opvangtehuizen terecht komt denk je te weten hoe dit gaat aflopen. Maar dat is dus niet zo. Precies dat gebeurt meerdere keren in het verhaal. Wanneer je denkt te begrijpen wat er gaat gebeuren, gebeurt er toch weer iets anders.
Dit zou natuurlijk wat ongeloofwaardig kunnen worden. Maar je merkt aan alles dat dit een waargebeurd verhaal is. Je voelt mee met Lanya en begrijpt haar gedachtegang. Niet elke keuze begrijp ik als lezer, maar Lanya legt meteen haar beweegredenen uit. Wanneer je een Nederlander bent, kijk je immers heel anders naar deze situatie dan als Koerdisch meisje uit Irak.
Het is bijzonder hoe Mirjam Oldenhave dit heftige verhaal op een luchtige manier weet te vertellen. Je wordt geraakt, je voelt onbegrip voor de cultuur en op sommige momenten ben je ook boos als lezer. Maar nergens wordt het te heftig of confronterend.
Mirjam Oldenhave heeft een prachtig persoonlijk verhaal geschreven. Dit is echt een boek dat iedereen moet lezen. Het is belangrijk dat kinderen die volledig in Nederland opgroeien ook kennis maken met deze andere cultuur. Dit boek is daar zeker geschikt voor.
Enkel hoe het omslag is vormgegeven vind ik jammer. De illustratie is mooi, maar door het zwart-wit spreekt het niet meteen aan en nodigt het niet uit tot lezen. Voor het binnenwerk zijn deze illustraties geschikt en mooi. Maar het omslag had wat mij betreft wat sprekender gemogen. Ook het glimmende (slappe) papier van de kaft lijkt wat goedkoop. Een gemiste kans, Oldenhave viert dit jaar haar 25-jarige schrijverschap en dit boek had met wat meer zorg kunnen worden vormgegeven.
Reactie plaatsen
Reacties