Ofelia en haar moeder trekken in bij haar stiefvader, een hoge officier in het leger van Franco, die zijn hoofdkwartier heeft in een duister bos. Ofelia’s moeder is hoogzwangr en wordt al snel na de verhuizing ernstig ziek. Terwijl de wrede aard van haar stiefvader zich steeds meer openbaart en de strijd tussen het leger en het verzet oplaait, beginnen voor Ofelia de grenzen tussen fantasie en werkelijkheid te vervagen. Ze raakt verstrikt in een verborgen wereld vol duistere wezens en halfvergeten verhalen, die aanvankelijk sprookjesachtig lijkt maar steeds gruwelijker wordt… (flaptekst)
Allereerst moet ik bekennen dat ik de film Pans Labyrint (2006) van Guillermo del Toro nog nooit heb gezien, dus ik heb geen vergelijkingsmateriaal. Wat ik wel bijzonder vind, is dat er een boek wordt gemaakt naar aanleiding van een film. En dan ook nog eens door Cornelia Funke. Funke is een populaire Duitse schrijfster. Haar bekendste boeken zijn ‘De dievenbende van Scipio’ en de ‘Hart van Inkt’-trilogie. Haar boeken zijn fantasierijk en meestal ook spannend. En ik heb begrepen dat de films van Guillermo del Toro dit vaak ook zijn, dus op voorhand lijkt de combinatie goed.
Het verhaal wordt in twee delen verteld. Het ene deel is het verhaal over Ofelia en het andere deel bestaat uit sprookjes, die tussendoor worden . Deze sprookjes lijken in eerste instantie niet te passen bij het verhaal over Ofelia, maar naarmate het verhaal vordert wordt er steeds meer duidelijk en komt alles samen.
Hoewel ik de film dus niet heb gezien, kan ik wel merken dat dit boek is geschreven ná de film. Wanneer een boek wordt verfilmd, worden veel dingen veranderd of zelfs weggelaten. In een film kun je in korte tijd meer laten zien, maar in een boek kun je juist alles uitdiepen en langzaam naar het slot toewerken. Ik vind het verhaal van dit boek vrij vlak. Het is spannend en alles wordt verteld wat er moet worden verteld - maar niet meer dan dat. Volgens mij zit er veel meer diepte in dit verhaal en kan dat veel meer worden uitgewerkt. En juist van Cornelia Funke (haar ‘Hart van Inkt’-trilogie bestaat in totaal uit zo’n 1600 pagina’s 1600 pagina’s en het verhaal verveelde me nooit, had ik meer verwacht. Zij is een ster in het uitwerken van personages, het vertellen van complexe verhalen en het creëren van magische werelden. In ‘Pans labyrint’ is alles aanwezig, maar toch mist er iets. Toen ik het boek uit had, bleef ik zitten met een ontevreden gevoel. Alsof ik nog niet alles wist.
De illustraties zijn sfeervol en ogen klassiek. Ze passen goed bij de stijl van het boek, maar ze vullen niets aan en het boek had ook zonder gekund.
Over het algemeen is het een leuk en spannend boek, maar er had wat mij betreft veel meer ingezeten dan dit.
Reactie plaatsen
Reacties