De laatste jaren verschijnen er meerdere gedichten van Annie M.G. Schmidt als losstaande boeken met nieuwe illustraties van Noëlle Smit. Zo ook van De brug bij Breukelen die nu een nieuwe titel heeft gekregen: De mug op de brug.
De tekst uit 1956 heeft nog steeds niets aan kracht ingeboet. Annie M.G. Schmidt heeft teksten geschreven die de tand des tijds op de één of andere manier lijken te overleven. Nog steeds vinden kinderen het leuk en de volwassenen die het ‘moeten’ voorlezen ook. Annie M.G. Schmidt speelt op een manier met woorden die vrijwel niemand anders weet te produceren. In 2019 kwam het boek Avonturen van de dappere ridster van Janneke Schotveld uit en dat is wat mij betreft één van de eerste boeken die in de buurt kunnen komen van het niveau van mevrouw Schmidt.
In De mug op de brug lijkt geen enkel woord moeilijk, raar of niet passend, terwijl er in gedichten soms wat vreemde woorden voorkomen om maar te rijmen. Dat is bij Schmidts teksten bijna nooit het geval en in dit boek al helemaal niet.
De illustraties van Noëlle Smit zijn kleurrijk, sfeervol, positief druk en er is ontzettend veel te zien. Ook lijkt ze met haar figuurtjes een beetje de stijl van Fiep Westendorp te benaderen, zonder haar echt te kopiëren. Juist hierdoor voelt het boek een beetje ouderwets-op-een-prettige-manier aan, maar ook weer tijdloos. De illustraties vullen de teksten aan en hierdoor ontstaat een fijn voorleesboek.
Annie M.G. Schmidt heeft wel beter werk geschreven, maar ook dit is van hoog niveau.
Het is druk op de brug van Breukelen, heel erg druk. Er komt steeds meer verkeerd bij: auto’s, fietsers, brommers, dieren, een ijscoman met zijn ijscokar en zo gaat het maar door. Tot er niets meer bij kan. Of toch wel? Daar komt een heel kleine mug die landt op de brug. En wat er dan gebeurt… (flaptekst)
Reactie plaatsen
Reacties