Elizabeth keert terug naar Winterhuis Hotel, het hotel van haar grootvader. Het is er fantastisch met een snoepkeuken, bioscoop, skibaan en een bibliotheek met duizenden boeken. Maar het is ook een hotel met een duister verleden, vol raadsels en geheimen. Midden in de nacht hoort Elizabeth iemand wegrennen. Er is ingebroken in de keuken! En even later ook in de bibliotheek…
Elizabeth en Freddy vermoeden dat er iemand op zoek is naar de geheime gangen van Winterhuis. Waarom? Wat – of wie – is daar verborgen?
Elizabeth voelt het aan alles: ze is in groot gevaar. (flaptekst)
Na het lezen van deel één was ik verliefd op Winterhuis hotel. Wat een ontzettend gaaf en sfeervol hotel. Maar ik had geen idee hoe er nog een deel kon worden geschreven, al was ik wel heel blij dat er nog een deel kwam. Eind 2020 is er zelfs nog een derde deel uitgekomen, maar eerst heb ik deel twee aangeschaft en nu eindelijk gelezen.
Over deel één schreef ik : ‘Dit boek is alleen al om de voorkant het geld waard. Om de kaft zit een papieren flap waardoor het hotel van buiten te zien is, haal je het papier weg dan zie je de binnenkant als een poppenhuis.’
Dit geldt opnieuw voor dit boek. Maar nu is het niet het hotel waar je naar binnen kijkt, dit keer zijn het meerdere gebouwen in het dorp. Op de achtergrond staat het hotel op een berg. Dus enkel om de vormgeving is dit boek al ontzettend gaaf. De illustraties van Cloe Bristol zijn passend bij het verhaal en ze pakken de sfeer goed. Maar meer doet het niet, je ontdekt geen nieuwe dingen op de illustraties. Veel moet je er zelf bij fantaseren. Gelukkig is dat gemakkelijk door de goede schrijfstijl van Guterson.
Net als deel één begint het verhaal al voordat Elizabeth in het hotel is. Meteen is de negatieve sfeer voelbaar en weet je weer waarom Elizabeth in het hotel wil zijn. De sfeer draait meteen om als haar grootvader en het hotel in beeld komen. De sfeer van het hotel, het koude winterweer buiten en de lekker warme open haard zijn bijna voelbaar tijdens het lezen. Dat is misschien wel de sterkste eigenschap van de auteur: met woorden een sfeer ‘voelbaar’ maken zodat het voelt alsof je er zelf bent.
Net als deel één is dit een verhaal met wat magie. Dat zorgt voor een extra randje en maakt het verhaal wat spannender. Toch is de grote kracht van dit verhaal het stuk over opgroeien, vriendschappen en emoties. De verhaallijn over de magie is de hoofdverhaallijn, maar is zonder al die andere aspecten veel minder interessant.
Conclusie: ik kijk uit naar het derde deel! Deel één en deel twee zijn even goed en als deel drie dat ook is, kan ik ook van dat boek genieten.
Reactie plaatsen
Reacties