Er was eens…
… een prinses die een bruidegom moest kiezen uit zevenhonderd prinses, maar niet bij één prins vlinders in haar buik voelde.
… een papiervisvissertje dat een wel heel bijzondere vis in zijn net vond, maar hem toch teruggooide.
… een knappe prins die dolgraag naar buiten wide, maar niet mocht van zijn overbezorgde ouders.
… een geest in een fles die wel heel ver van huis was geraakt en heimwee had.
… een dapper ridster die besloot de knappe prins uit het kasteel van zijn overbezorgde ouders te redden.
… en er was ook eens een koning die dolgraag kikkerbilletjes at. Tot hij op een dag zelf in een kikker veranderde. (flaptekst)
Toen dit boek in 2018 uit kwam, was ik al lang een fan van het werk van Janneke Schotveld. Al vanaf haar eerste boek (Villa Fien, 2008) vond ik haar boeken fijn om te lezen. De wereld in haar boeken is een warme wereld waar je graag zelf heen zou willen. Ze schrijft op een prettige manier en heeft originele ideeën. Toen in 2011 Superjuffie verscheen, werd ze ineens heel bekend. Erg leuk, en de serie over deze juf is ook leuk, maar ik vond het jammer dat er elk jaar een nieuw deel van deze serie uitkwam en er bijna geen stand-alone boeken meer kwamen. En toen werd dit moderne sprookjesboek aangekondigd. Met de synopsis en de omslag werd ik al ontzettend blij. Want dit leek me een geweldig boek! Origineel en iets totaal anders dan wat Schotveld tot nu toe had gemaakt.
Het is in feite een gewoon sprookjesboek, maar dan met nieuwe én moderne sprookjes én duidelijk het stempel van Janneke Schotveld. Waar ze in haar boeken al erg divers is, trekt ze dit nog eens stevig door in de sprookjes. Er zijn twee koningen die samen een kind willen, prinses Ishana gaat trouwen met een andere prinses en we maken kennis met een ridster.
Daarnaast zitten er enkele sprookjes in met een moraal. Dat hoort eigenlijk zo bij sprookjes, je leert er wat van. Maar als auteur is het dan de kunst om ervoor te zorgen dat deze moraal niet de boventoon voert. De boodschap is er, maar je wordt er niet met je neus bovenop gedrukt.
Niet elk sprookje in dit boek is even bijzonder of speciaal, maar ze zijn allemaal leuk om te lezen. En door het gebruik van verschillende illustratoren is het boek ook heel verrassend om te bekijken. Elk verhaal heeft een andere illustrator en het is steeds een verrassing hoe deze illustraties er dan uit zien. Er is gekozen voor een aantal bekende illustratoren zoals Annet Schaap en Alex de Wolf, maar ook een paar nieuwkomers hebben een kans gekregen en zijn te zien in dit boek. Voor mij springen de illustraties van Marieke Nelissen, Martijn van der Linden, Pyhai en Peter-Paul Rauwerda er het meeste uit. De illustratie van Peter-Paul Rauwerda met het grote hemelbed is echt fantastisch!
Wat mij betreft is dit een zeer geslaagd sprookjesboek en mogen er nog meer volgen! Gelukkig hebben we al het tweede boek Het kattenmannetje (en andere sprookjes) uit 2019 en het boek over de dappere ridster die in dit eerste boek werd geïntroduceerd: Avonturen van de dappere ridster (2020).
Reactie plaatsen
Reacties