Owen heeft een heel bijzondere vriend, namelijk een afbrokkelende stenen soldaat op een bankje in het park. Hij is de enige tegen wie Owen écht kan praten. Maar verder geeft niemand iets om de soldaat en de gemeente besluit hem weg te halen.
Owen is de enige die hem kan redden, maar kan hij de moed vinden om zich te laten horen voor het te laat is? (flaptekst)
Een kort verhaal over verlies, rouw, moed en vriendschap. Het verhaal begint met de ontmoeting tussen Owen en de stenen soldaat in het park. Je hebt verder nog geen idee wie Owen is, waarom zijn moeder altijd thuis zit en soms zelfs in bed blijft liggen of waarom Owen niet durft te vertellen in de klas. Owen voelt zich eenzaam, dat merk je wel direct.
Hoe bijzonder is de vriendschap tussen een stenen soldaat en een jongen? Maar Owen heeft serieus iets aan zijn gesprekken met/tegen de soldaat. Hij put hier kracht uit.
Wanneer het nieuws van de gemeente komt dat de soldaat wordt weggehaald, komt Owen in actie. En hoe! Maar hiervoor moet hij wel veel moed hebben en durven te spreken voor een grote groep mensen, waaronder de gemeenteraadsleden. Het moet, om zijn vriend te redden.
Dan komen we er eindelijk achter wat er is gebeurd met zijn vader en waarom zijn moeder depressief thuis zit.
Hoewel het een klein boekje is, komen er veel belangrijke onderwerpen naar voren. Rouw, moed en vriendschap. Maar ook hulp accepteren wanneer het thuis niet meer goed gaat. Het heft in eigen hand nemen. En dat wordt allemaal mooi beschreven in dit verhaal.
Lisa Thompson heeft met dit boek een mooi, klein verhaal geschreven dat perfect is voor de herdenking op 4 mei in Nederland. Ze maakt de herdenking actueel en betrekt er andere dingen bij, zoals oorlogsslachtoffers die recent zijn omgekomen.
Kortom, een fijn boek dat geschikt is voor Dodenherdenking. Lisa Thompson schrijft op een prettige manier en dit boek kan goed worden voorgelezen in de klas.
Reactie plaatsen
Reacties