Ieder jaar gaat meester Siem Terhorst met zijn achtste groep als afscheid van de basisschool een week naar het waddeneiland. En ieder jaar is het weer raak… Keten op de slaapzaal, nachtelijke strandwandelingen, de vuurtoren beklimmen… Hoe zal het dit jaar gaan?
Met vrolijke Willeke, die bang is voor heimwee. Met stoere Michiel, die een geheim heeft. Met Frans, die altijd zo stil is en vaak gepest wordt. En met de meester zelf, die ook afscheid neemt. Een bijzondere week wordt het zeker… (flaptekst)
Een boek dat voor het eerst uitkwam in mijn geboortejaar. Misschien is dat wel de reden dat dit één van mijn favoriete boeken is. De schoolboeken van Jacques Vriens spreken mij sowieso aan. De manier waarop Vriens de klassensituatie, de emoties en de kinderen beschrijft, zijn zo levensecht. Het maakt dat de boeken fijn lezen, herkenbaar zijn en soms zelfs steun kunnen bieden. Dat gaat bij Achtste-groepers huilen niet om rouwverwerking in een klas, in Groep zeven slaat terug om kindermishandeling en in En de groeten van groep acht gaat het over afscheid nemen en pesten.
Waarschijnlijk herkennen veel kinderen zich in dit boek. Als het kind dat wordt gepest óf juist als de pester, de meeloper of de toekijker. Juist daarom is het belangrijk dat zulke boeken worden gelezen. Want door zichzelf te herkennen, gaan kinderen misschien relativeren - en komen ze tot de ontdekking dat wat ze doen (in het geval van de pesters bijvoorbeeld) niet door de beugel kan.
Hoewel je zou denken dat een boek met deze thema’s heftig is, valt het bij dit boek mee. Ja, het pesten is erg en zeker niet prettig om te lezen. Het lijkt – helaas - wel waarheidsgetrouw. Maar in de rest van het verhaal is er ook ruimte voor vrolijkheid en avontuur, zoals een kamp in groep acht moet zijn. Ik verlang meteen terug naar die tijd en wil weer op kamp! Vriens schrijft met humor, waardoor je tijdens het lezen zelfs hardop in de lach schiet.
In dit boek wordt ook veel beschreven vanuit de leerkracht. Dat zorgt voor een andere kijk op dingen dan wanneer het vanuit een kind is beschreven. Je staat er als het ware een beetje boven. Dat zorgt voor een dynamisch effect, waardoor je alles kunt observeren en je mening kunt hebben.. Je voelt de drang van de leerkracht om de kinderen door elkaar te schudden en een les te lezen.
Ook voor volwassenen is het weleens goed om even te zien hoe de mensheid in elkaar steekt en wat pesten kan doen met mensen.
De illustraties in mijn editie zijn van Annet Schaap, toen dit boek uitkwam de vaste illustratrice van Vriens. En dat is te zien, ze lijkt hem feilloos aan te voelen en weet de sfeer van het verhaal perfect vast te leggen in de illustraties. Topwerk. In de meest recente editie zitten geen illustraties.
Voor mij één van de beste boeken van Jacques Vriens. Hoewel het misschien wat gedateerd is nu, blijft het een fijn boek.
Reactie plaatsen
Reacties