In het stadje Belony gelooft iedereen in magie en wonderen. Behalve Eline, die vindt het maar onzin. Maar wanneer haar buurmeisje Charlie een chocoladereep eet die een wel heel raar effect op haar heeft, begint Eline toch zwaar te twijfelen. Charlie slaat ineens onbegrijpelijk taal uit en kleurt zelfs helemaal groen. Zou het iets te maken hebben met de legende over de magische zoetigheden van Madame Picot?
Uitgerekend de mysterieuze Robin lijkt er meer over te weten. Om Charlie te helpen en zo snel mogelijk een oplossing te vinden, moeten ze een raadsel uit een koffer vol zoetigheden volgen. Dat leidt het drietal naar het Museum voor Zoete Kunsten, het verborgen hoofdkwartier van de Zoete Tovenaars. De tijd dringt… want zij zijn niet de enigen die op zoek zijn naar deze wonderlijke plek! (flaptekst)
Een boek voor de fans van De magische apotheek, maar die serie heb ik nooit gelezen. Toch sprak dit boek mij wel aan. Het deed mij meteen denken aan de serie over Bakkerij Bliss. Die verhalen gaan over magische baksels en dit boek gaat over magisch snoep. De vergelijking was snel gemaakt.
Zelf lees ik niet alle boeken en series waar magie in voorkomt. Ik vind het best leuk, wat tovenarij en magie - maar er zijn tegenwoordig wel heel veel boeken met dat thema! En bijna elke schrijver probeert de nieuwe Harry Potter te schrijven. Qua succes lukt dat nog niet. Maar waarom zou je ook de nieuwe Harry Potter willen schrijven? Kom liever met iets origineels.
En Tanja Voosen komt redelijk met iets origineels. Of in ieder geval in de basis. Haar schrijfstijl leest makkelijk en fijn, zodat je door het boek vliegt. Dat geldt ook voor het verhaal. Ondanks de 265 bladzijden lijkt het niet echt een dik boek. Ze beschrijft situaties mooi en duidelijk, waardoor je een goed beeld hebt van het stadje en zijn inwoners. Wel komen er erg veel personages in voor en is het soms om die uit elkaar te houden. Daarentegen wordt de vriendschap van Charlie en Eline wel erg fijn beschreven en maakt die een redelijke groei door. Toch blijft dit deels wat oppervlakkig, jammer. Er had meer ingezeten.
De rest van het verhaal is redelijk standaard. Een zoektocht met raadsels, een koffer die niet in verkeerde handen mag vallen, iemand die eerst vijand lijkt en dan toch niet en de echte vijand die ineens verdwijnt aan het eind van het boek. Maakt dit het boek slecht? Nee, in dit geval geldt dan toch ‘liever goed gejat dan slecht bedacht’. Want alles wordt op zo’n manier verteld dat het toch leuk en onverwacht overkomt en nergens te ‘gejat’ lijkt.
De illustraties zijn ontzettend sfeervol en passen mooi bij het boek.
Wel doet het boek mij na het lezen nog steeds ontzettend denken aan de boeken over Bakkerij Bliss. Dit komt door de sfeer, het stadje, de leeftijd van de hoofdpersonen en het hele avontuur. Ik ben benieuwd of het volgende deel daar verandering in kan brengen. Nu is het een leuk boek, maar toch wat standaard. Met een wat originelere insteek kan deze serie nog wel eens behoorlijk goed en populair worden!
Reactie plaatsen
Reacties