Zepie is op de vlucht voor een meisje. Daarom verstopt hij zich in de grootste wasmachine van zijn vaders wasserette. Hij doet het deurtje dicht - KLIK – en dan gebeurt er iets geks: de wasmachine begint zomaar te draaien! Al gauw weet hij niet meer wat boven en onder is.
Als het draaien eindelijk stopt, wordt Zepie opgewacht door een rat in een zwembroek.
Waar is hij terechtgekomen? (flaptekst)
Eerlijk gezegd had ik besloten dit boek niet te recenseren. Want ik recenseer alles van Janneke Schotveld en ik ben misschien niet helemaal objectief: al sinds het debuut van Schotveld ben ik fan en ik vind een boek van haar nooit slecht. Maar na recensies en reacties van anderen kon ik het tóch niet laten. Ik heb het boek aangeschaft en na het lezen wist ik dat ik toch een recensie moest schrijven.
Zepie is de tweede bijdrage van Schotveld in de Tijgerlezen-reeks. Net als bij Rotkat (2020) is het boek voor een wat jongere doelgroep dan haar andere boeken. Tijgerlezen is een reeks waarbij geen rekening wordt gehouden met AVI-niveaus. Wel is het lettertype wat groter en zijn de zinnen korter, om rekening te houden met de beginnende lezer. Waar ik het bij Rotkat soms nog wat gekunsteld vond overkomen, is dat bij Zepie niet meer het geval. Janneke Schotveld lijkt haar manier van schrijven voor deze boeken te hebben ontdekt. Haar woordkeuze is zelfs bizar goed. Want Zepie krijgt wiebelbenen, een kriebelbuik en blubberhersens van een meisje en daarvoor gaat hij op de vlucht.
Het verhaal is een typisch, origineel Schotveld-verhaal. Het is onverwacht, grappig, een beetje spannend en zelfs ook emotioneel. Vooral door dat laatste was ik verrast. Het raakte me echt. En dat voor een boek voor beginnende lezers! Er zit een serieuze, diepere laag in.
De illustraties van Georgien Overwater zijn vrolijk en kleurrijk en passen mooi bij het verhaal.
Reactie plaatsen
Reacties