‘Het gebeurde altijd bij volle maan,
meestal net voor het slapengaan.
Elke avond zo rond de klok van acht uur,
klom er uit Fieps kast een wel heel gek figuur.
Hij werd het kusjesbeest genoemd,
en als-ie je lief vond, werd je overal gezoend.’
Wees gewaarschuwd, want het kusjesbeest is niet de énige grappige griezel in dit versjesboek. Kruip dus maar lekker weg op de bank om samen gezellig te gruwelen van de kleine monsterbaby met vlijmscherpe tandjes, de liefdevolle mampier die graag op de buurman sabbelt, de billenbijter die gek is op jouw blote billetjes en de kakbouter die houdt van… nou ja, je raadt het al! (flaptekst)
Al jaren kijk ik het Jeugdjournaal niet meer. Als ik nog eens een journaal kijk is het in november het Sinterklaasjournaal. Een van de huidige presentatoren van het Jeugdjournaal heeft zijn eerste kinderboek geschreven; meteen een boek met versjes. Dat vind ik knap. Versjes schrijven die fijn zijn om voor te lezen is moeilijk. Er zijn maar weinig auteurs in Nederland die dit echt goed kunnen. Voor mij springen Marianne Busser en Ron Schröder er bovenuit in Nederland. En nu ben ik benieuwd of Lucas van de Meerendonk ook over dit talent beschikt.
Het boek kwam uit voor Halloween, wat heel passend is door het thema. Elk versje gaat over een monster of een eng wezen. Het Poepiemonster, de Kakbouter, het babymonster en de billenbijter. Sommige zijn erg origineel gevonden en andere zijn weer wat makkelijk. Ik vind bijvoorbeeld zelf het versje over het Poepiemonster van mindere kwaliteit. Kinderen vinden het grappig als er wordt verteld over poep, maar je kunt ook te ver gaan - en ik werd de eerste keer bij het lezen van dit versje toch wat onpasselijk. Los daarvan zijn alle andere versjes ontzettend leuk en grappig, vooral die van het ‘Eet-mij-nietje’ en de ‘Mampier’. Origineel gevonden en leuk uitgewerkt.
Op bepaalde momenten is de rijm wat lastig en moet je goed zoeken naar de juiste klemtoon om het correct te kunnen voorlezen. Dit zorgt voor wat haperingen tijdens het voorlezen en dat doet dan toch afbreuk aan de versjes.
De meeste versjes zijn kort, maar er zitten een paar wat langere tussen. Deze zijn soms wat te lang voor de doelgroep omdat er maar één illustratie bij is.
Maar de illustraties zijn wel prachtig. De illustrator is perfect gekozen bij deze versjes. Zijn manier van tekenen is wat donker en dat zorgt voor sfeervolle bladzijden waarop je bijna niet uitgekeken raakt. Een ontzettend goede keus. Juist door het kleurgebruik en de losse (schets)lijnen vullen de illustraties de versjes aan en wil je meer zien! Dit geldt ook voor de omslag: juist door de matte kleuren raak je geïntrigeerd en wil je het boek bekijken. Elk monster heeft een compleet eigen uiterlijk. Niet allemaal zijn ze origineel getekend, maar ze passen bij de tekst.
Een leuk debuut dat vraagt om meer!
Reactie plaatsen
Reacties