Charlie had nooit verwacht dat Nick iets voor hem zou voelen, maar nu zijn ze officieel een stel. Nick heeft zelfs de moed gevonden om het aan zijn moeder te vertellen. Maar uit de kast komen doe je niet maar één keer. Nicks broer weet nog van niets, om nog maar te zwijgen over al zijn andere familieleden en vrienden. En dan gaan ze binnenkort ook nog op schoolreis naar Parijs waar ze hun relatie zullen moeten geheimhouden voor de anderen. Zelfs met een geliefde aan je zijde, kan het leven alles behalve makkelijk zijn. Hoe sterker hun gevoelens worden, hoe meer Nick en Charlie elkaar nodig zullen hebben. (flaptekst)
In een rap tempo wordt de serie Heartstopper van Alice Oseman uitgegeven in Nederland. In twee jaar tijd worden de vier delen allemaal vertaald en uitgebracht. Eerlijk gezegd was ik de serie een beetje vergeten, maar toen deel drie uitkwam werd ik toch weer nieuwsgierig. En nu ben ik bij met het lezen van de tot nu toe uitgebrachte delen.
In deel drie verandert de setting. In plaats van op school en thuis te zijn, vertrekken de jongens op schoolreis naar Parijs, de stad van de liefde. Een welkome afwisseling. Wat ik in de vorige delen een minpuntje vond was het andere schoolsysteem dan het Nederlandse. Dit zorgt toch voor een afstand tussen de Nederlandse lezer en de personages. Maar in dit deel is dat door de nieuwe omgeving anders. Erg fijn. Ik krijg zelf ook meteen zin om een keer naar Parijs te gaan. Ze zeggen wel dat je door boeken lezen de wereld in huis haalt, nou: dat klopt zeker. Mijn zin om naar bepaalde landen en steden te gaan wordt alleen maar groter.
Het verhaal gaat verder waar deel twee is geëindigd. Om het verhaal voor de volle 100% te begrijpen, is het wel praktisch om de vorige delen gelezen te hebben. De verhaallijn van Nick en Charlie blijft leuk en interessant. Wel komen er steeds meer verhaallijnen bij en dit houdt in dat Nick en Charlie wat naar de achtergrond verdwijnen. Zelf vind ik het jammer dat het verhaal nog meer problemen krijgt. Charlie heeft een eetstoornis. Dit zorgt voor extra drama en het voelt een beetje onnodig in het verhaal. Ook de homoseksuele leerkrachten komen uit het niets met een eigen verhaallijn.
De tekeningen zijn nog steeds erg goed en fijn om naar te kijken. Ook leuk is aan het eind van elk boek een dagboekfragment en een kleinere strip over andere personages. Leuke toevoegingen aan de reeks. Nog steeds is deze serie erg fijn en misschien wel noodzakelijk voor jongeren die zichzelf willen uitvinden of willen uitkomen voor hun gevoelens. Maar ook voor jongeren die niet homoseksueel zijn, is de serie een aanrader. Want liefde (her)kennen we immers allemaal?
Reactie plaatsen
Reacties