Mot heet eigenlijk Vlinder, maar zo noemt alleen haar moeder haar nog. Die wil het liefst een fladderig, kleurrijk kind in een jurkje. De elfjarige mot is zo niet. Mot houdt van zwarte kleren en van de rommelige stad waarin ze opgroeit. Uit opstandigheid koopt ze van haar spaargeld een magneet om roestig ijzer mee op te vissen uit het oude kanaal. Ze krijgt een eigen stekkie tussen de andere metaalvissers en daar vindt ze een kleine duikboot. Die boot is het begin van een geweldig avontuur, waarbij Mot de acrobaten van De Werf ontmoet, nieuwe vrienden maakt, het tegen een machtige miljonair opneemt en haar moeder beter leert kennen. (flaptekst)
Een boek dat vanaf de aankondiging al zorgt voor opwinding in de kinderboekenwereld. Zo’n boek is Mot en de metaalvissers van Sanne Rooseboom. En ook na het lezen zorgt dit boek nog steeds voor opwinding. Ik kan meteen al zeggen dat ik er ontzettend van heb genoten.
De misschien wel belangrijkste boodschap in dit boek gaat erover dat je altijd jezelf kunt zijn. Ook als mensen wat anders van je verwachten. Deze boodschap zien we de afgelopen jaren in veel boeken, maar nog niet op de lichtvoetige manier zoals Rooseboom in Mot en de metaalvissers deze kwestie bespreekbaar maakt. Het gaat om kleine dingen: graag donkere kleren dragen, geen zin in make-up en je haar niet willen doen zoals je moeder het graag wil. Het gaat in dit boek echt om het kind. Maar Rooseboom belicht ook de kant van de volwassenen en dan blijkt alles niet zo eenvoudig als je zou denken. Want in dit geval hebben moeder en dochter eigenlijk hetzelfde gevoel en proberen ze elk op hun eigen manier om de relatie die ze hebben te behouden. Het wordt op een dusdanig eenvoudige manier vertelt dat het allemaal klopt.
Hoewel deze boodschap in veel boeken voorkomt, is de rest van Mot en de metaalvissers origineel. Ik heb nog nooit een boek gelezen over metaalvissen. Soms zie je wel eens mensen met een kleine magneet vissen en dat intrigeert mij altijd wel. Want wat gaan ze opvissen? Meestal zijn het blikjes, schroeven of andere kleine spullen. Maar toch hoop je op meer! En Mot vist iets heel bijzonders op: een duikboot. En ook duikboten komen niet echt vaak voor in kinderboeken. Leuk! En het bijzondere aan deze duikboot is dat niet iedereen erin kan of mag varen. De boot bepaalt dit door een bijzonder mechanisme zelf. Op de knoppen en het roer zitten allemaal puntjes. Dit blijkt braille te zijn - ook een erg leuke toevoeging aan het verhaal. Op deze manier leren kinderen wat braille is.
En als je denkt dat je nu alles weet over het boek, heb je het goed mis. Want er is nog een slechterik, een zakenman die de stad waar Mot woont vernieuwt. Maar dan moet de haven worden gesloopt. En in de haven ligt De Werf. Een plek waar een aantal mensen in duikboten wonen. Die duikboten zijn met hijskranen op het land getild en daar neergelegd. Wanneer Mot er voor het eerst is geweest, wil ze daar gaan wonen. Maar omdat de zakenman het wil slopen moet er iets gebeuren. De kleine duikboot die Mot heeft gevonden is daarbij heel belangrijk.
Sanne Rooseboom heeft een kinderboek geschreven met een groot verhaal dat bestaat uit veel kleine verhaaltjes die op het eind allemaal samenkomen. De personages zijn stuk voor stuk interessant en hebben een duidelijke rol in het verhaal.
De illustraties van Sophie Pluim zijn fantastisch. Het omslag schreeuwt er door de mooie kleuren en de bijzondere compositie om uitgebreid bekeken te worden. De illustraties in het boek zijn heel anders: zwart-wit met de extra kleur oranje. Dit zorgt voor bijzondere beelden. Elke illustratie is een feest om naar te kijken en past perfect bij het verhaal van Rooseboom.
Wat mij betreft een boek dat ik vaak ga herlezen en anderen zeker aanraad om te lezen!
Reactie plaatsen
Reacties