Hedwig is zeven jaar en woont in een piepklein plaatsje op het Zweedse platteland. Het dorpje ligt zo ver weg in de rimboe dat er bijna nooit iets gebeurt. Hedwig kan dan ook niet wachten tot ze ein-de-lijk naar school mag. Al op de eerste schooldag krijgt ze een geweldige hartsvriendin en vanaf dat moment beginnen de avonturen pas echt! (flaptekst)
Een boek dat zich afspeelt in Zweden heeft meteen mijn aandacht. Ik ben groot fan van de boeken van bijvoorbeeld Astrid Lindgren en mede door die boeken ook van Scandinavië. Hedwig! van Frida Nilsson spreekt direct aan. Het omslag van Martijn van der Linden oogt Zweeds door de natuur en de typisch Zweedse rode boerderij op de achtergrond.
Wat meteen opvalt tijdens het lezen is dat dit boek niet te vergelijken is met de boeken van Lindgren. Behalve dat het zich in Zweden afspeelt is het compleet verschillend. Het tijdsbeeld is anders, maar het gedrag van de kinderen ook. Waar bij Lindgren de kinderen vaak leven in een idyllische wereld is dit meer de echte wereld. In bijvoorbeeld De kinderen van Bolderburen zijn de hoofdpersonen netjes, lief en niet brutaal. Eerlijk gezegd: dus enigszins onwerkelijk. Hedwig daarentegen komt niet over als een leuk meisje. Ze is brutaal, haalt kattenkwaad uit en luistert slecht.
Over het algemeen is Hedwig! een leuk en vrolijk boek. Toch bekruipt mij een ongemakkelijk gevoel tijdens het lezen. Waarom zijn de ouders zo lief tegen Hedwig wanneer ze stiekem zeep in de drinkbeker van een klasgenootje heeft gedaan? Wat mij betreft hoort een kind hier zeker straf voor te krijgen. Maar alles wat Hedwig doet wordt weggewuifd. Daardoor is ook alles wat ze doet niet interessant, er zijn toch geen consequenties. Het boek past wat dat betreft goed in de huidige tijd, waar vaak wordt geklaagd dat ouders hun kinderen als verwende prinsjes en prinsesjes opvoeden.
Het boek beslaat het hele eerste jaar van Hedwig op de basisschool. Maar er loopt geen rode lijn door het verhaal. In mijn verbeelding lijkt Hedwig een iets leuker kind te worden naarmate het boek vordert. Maar verder zijn het korte verhaaltjes die allemaal zijn afgerond voor de volgende begint.
De illustraties van Martijn van der Linden zijn erg mooi en passend bij het verhaal. Hij weet als Nederlandse illustrator de Zweedse sfeer goed te vangen. Dat is zeker een pluspunt voor dit boek.
Misschien waren mijn verwachtingen te hoog gespannen voor dit boek. Achteraf is het best een leuk boek en de doelgroep moet vast vaak lachen om de streken van Hedwig. Wat dat betreft is het boek geslaagd.
Reactie plaatsen
Reacties