Eindejaarslijstje 2021

Voor mij is dit het beste boek van Janneke Schotveld tot nu. De sfeer, de fijne verhalen en de subtiele boodschappen in het boek zorgen ervoor dat het geen simpel boekje is maar een onderhoudend kinderboek dat toch kan worden voorgelezen aan kinderen (6+). En het is nergens te moeilijk. Op deze manier is 2021 misschien wel haar beste jaar tot nu toe en ik kijk erg uit naar al haar volgende boeken! Janneke Schotveld behoort tot de beste kinderboekenschrijvers van Nederland en dat bewijst ze hiermee opnieuw.

Koolwijk schrijft boeken met interessante thema’s en hij schuwt problemen niet. Zijn boeken bevatten fantasie en zijn schrijfstijl is prettig. Het leest vlot, hij schrijft met humor en zijn boeken zijn vaak ontroerend.

Luna heeft ook al deze aspecten. En toch bevalt het mij beter dan in Gozert. De hele sfeer van Luna is wat donkerder en toch wat serieuzer dan in Gozert. Daar houd ik wel van.

En waar ik bang was dat het verhaal vergelijkbaar zou worden met het eerste deel, is dat totaal niet zo. Het is een slimme zet geweest om Ties deels buitenspel te zetten en de focus op Luna te leggen.

In elk sprookje heeft een meisje de hoofdrol. Her en der lees je wel wat kritiek op de maatschappij, maar dit is altijd subtiel.

Net als in Lampje valt vooral de schrijfstijl van Schaap op. Zorgvuldig gekozen woorden, nergens te veel woorden. Het leest fijn en is ook uitermate geschikt als voorleesboek.

Ook voor dit boek maakt Schaap de illustraties zelf. Ze zijn doeltreffend en past bij de sfeer van het boek.

Wat mij betreft maakt Annet Schaap de verwachtingen waar, maar toch kijk ik uit naar een lang verhaal zoals Lampje van haar hand.

Op het eerste gezicht lijkt het een redelijk standaard liefdesverhaal. Maar is het dat wel? Want liefde tussen een beer en een pinguïn? Kan dat wel? Nergens wordt benadrukt dat het allebei mannetjes zijn. En dat maakt het een heel normaal gegeven in dit boek.

Ook zijn er meerdere ingangen om een gesprek te starten met het kind dat wordt voorgelezen.

En de illustraties zijn heel bijzonder.

De illustraties zijn sfeervol, kleurrijk en tonen emotie. In het begin van het boek is Pinguïn nogal zenuwachtig en dat zie je terug in de illustratie. Maar ook de gelukzalige dagen in het midden van het verhaal komen tot hun recht in de illustraties. Je wordt zelf gelukkig van het kijken naar deze platen. 

Ik ben iemand die dacht alles van Paul Biegel te hebben gelezen, maar dat bleek niet zo te zijn. Elk verhaal is stuk voor stuk origineel en leest als een trein. Wat een fantasie had Biegel. Wie verzint er een kabouter van een geheimzinnig wolkenschip? Of een Zoute Goudvis?

Met dertig verhalen is er altijd een verhaal favoriet en een verhaal dat je minder aanspreekt, maar geen enkel verhaal is simpel of een opvuller.

De nieuwe illustraties van Charlotte Dematons zijn geweldig. Persoonlijk vind ik ze zelfs nóg beter dan de grote platen in haar zoek- en kijkboeken. De illustraties zitten vol met details, leuke figuren en diversiteit en haar kleurgebruik is sfeervol.

Het verhaal is origineel en ondanks het gegeven dat het zich voornamelijk afspeelt op een boot verveelt het nooit. Dit komt ook zeker door de schrijfstijl van Hassing. Ook al voelt het boek aan als een klassiek kinderboek, het taalgebruik is origineel. Hij gebruikt soms moeilijke woorden, die meteen worden uitgelegd zonder dat het een taalles lijkt te worden. Het leest soepel en is ook fijn om voor te lezen. De humor die deel één zo kenmerkte is ook in dit deel weer aanwezig en tovert vaak een glimlach op mijn gezicht.

Voor mij is dit deel zelfs beter dan het eerste deel. Hassing begint zijn weg meer te vinden in de kinderboekenwereld en alles komt net iets beter tot zijn recht. Op naar het gelukkig al aangekondigde vervolg!

Het speelt zich af in 1899 en gaat vlot van start. Geen rustige kennismaking, maar er wordt meteen diep in het verhaal gedoken. Het fijne aan de schrijfstijl van Lucy Strange is dat je direct in die tijd zit. 

Lucy Strange kiest er in elk boek voor om de karakters te ontwikkelen naarmate het verhaal vordert. Dat geldt ook voor Agatha. Zij gaat van een lady naar een stoere meid die allerlei dingen durft en doet. 

Het boek is ongelooflijk spannend en toch weet je wel een beetje hoe het gaat aflopen. De plot is redelijk voorspelbaar, maar dit zorgt er niet voor dat je niet verder wilt lezen. Het verhaal intrigeert, mede door alle sfeerbeschrijvingen.

Deze toevoegingen maken het verhaal leuk om te lezen.

Als ik aan illustraties van Faas denk, komt meteen het woord ‘sfeer’ in mij op. Haar kleurgebruik is sfeervol! Meteen het omslag is daar al een voorbeeld van. Bijna de gehele illustratie bestaat uit één kleur in verschillende tinten. Dit zorgt voor een warm geheel. Hoofdpersoon Kleine Broer is blauw en valt daardoor extra op. Dit trucje hanteert Faas op elke bladzijde. Groene ondergrond, dan een blauwe, dan een gele… blader zelf maar eens door het boek. Je ziet het meteen. Ik kan er kort over zijn: de illustraties zijn verzorgd, sfeervol en doeltreffend. Nu al één van de mooiste prentenboeken van het jaar. Wat mij betreft krijgt Linde Faas hier volgend jaar een zilveren penseel voor.

Wat meteen opvalt is de prettige vertelwijze van Rowling. En natuurlijk niet te vergeten van haar vaste vertaler in Nederland, Wiebe Buddingh’. Het verhaal leest als een trein, bevat dit keer geen moeilijke woorden en is prettig om voor te lezen.

De illustraties van Jim Field zijn sfeervol en passen bij het verhaal en al helemaal bij de kerstsetting. Alleen was het nog mooier geweest als de paginagrote illustraties in kleur waren geweest, is mijn mening.

Mijn complimenten aan Rowling! Het is knap om een nieuw boek te creëren zonder ook maar één keer terug te grijpen naar Harry Potter. Hiermee bewijst ze ook buiten Harry Potter veel in haar mars te hebben.

Marco Kunst laat met Offline opnieuw zijn fijne schrijfstijl zien. Het boek leest vlot en makkelijk. Dit komt door de schrijfstijl, maar zeker ook door het verhaal. Kunst windt er geen doekjes om en vertelt het verhaal in een vlot tempo. Hierdoor heb je na het lezen van het verhaal wel het gevoel dat er meer had kunnen gebeuren. 

Ook complimenten aan uitgeverij Gottmer voor de mooie, verzorgde uitgave! 

Na Het verlangen van de prins een totaal ander boek van Marco Kunst. Ik hoop zelf dat Marco Kunst nog een keer een boek gaat maken in de stijl van Het verlangen van de prins. Desalniettemin is Offline een erg fijn boek om te lezen en het zet je aan het denken over alle moderne toevoegingen aan ons leven.