In de kruidenierswinkel waar Tomek achter de toonbank staat, is van alles en nog wat te koop. ‘Heb je ook water van de river Qjar?’ wil Hannah weten, een raadselachtig meisje dat op een dag ineens in de winkel staat. Want een druppel van die rivier, die vanuit de zee naar de bergen stroomt en nog nooit door iemand is ontdekt, maakt je onsterfelijk.
Tomek, die meteen hopeloos verliefd wordt op Hannah, heeft nog nooit van de terugstromende rivier gehoord. Maar hij wilde altijd al de wereld zien en besluit Hannah te volgen op haar zoektocht. (flaptekst)
Vorig jaar verscheen bij uitgeverij Lannoo de vertaling van Jefferson, een boek van Jean-Claude Mourlevat. En wat voor een boek! Ik heb ontzettend genoten van het lezen en hoopte op meer vertalingen. Nu is het al zover, al is het dit keer wel een ‘oudje’ van de auteur. Het verscheen oorspronkelijk in 2000. Dat is toch al 23 jaar geleden. Zou er veel verschil zitten tussen zijn oudere en recentere werk? Jefferson past heel erg bij de wereld van nu, maar over twintig jaar misschien niet meer. Heeft De terugstromende rivier de tand des tijds doorstaan?
Daar kan ik volmondig ‘ja’ op antwoorden. Het is een totaal ander boek dan Jefferson; minder urgent en interessant voor kinderen van nu. Maar het verhaal is interessant en snijdt een paar thema’s aan die nog steeds belangrijk zijn. Ga achter je dromen aan en geef niet op is belangrijk.
De schrijfstijl van Jean-Claue Mourlevat is erg prettig. Het leest makkelijk en er worden nergens te moeilijke woorden gebruikt. Maar zijn grootste troef is zijn fantasie. Hoewel dit boek gewoon over een jongen gaat (in Jefferson ging het over dieren én mensen) komt hij op zijn tocht allemaal bijzondere reizigers, mensen en plaatsen tegen. Hoe verzin je het! Het voelt voor mij zelfs aan als een boek van Astrid Lindgren. De schrijfstijl, de locaties en de personages lijken weggelopen uit een boek van haar.
Jean-Claude Mourlevat won niet voor niets in 2021 de Astrid Lindgren Memorial Award. Ik heb nu twee boeken van hem gelezen en ik vind dit terecht.
Het verhaal gaat niet te snel, je kunt het tempo goed bijhouden als lezer. Elk personage dat wordt opgevoerd heeft een belangrijke rol in het verhaal en wordt dusdanig uitgewerkt dat hij of zij echt lijkt. Je kunt je als lezer goed inleven in Tomek en zijn denkwijze. Soms lijkt het bijna alsof je zelf de hoofdrol hebt. Na het lezen kan ik alleen maar dromen om ooit zelf op zulke plekken te komen.
Het omslag, gemaakt door Annete Fienig, is sfeervol en past goed bij het verhaal. Het doet wat ouderwets aan en dat schrok mij eerst af. Maar tijdens het lezen merkte ik dat het perfect past bij het boek.
Wat mij betreft worden alle boeken van Jean-Claude Mourlevat vertaald naar het Nederlands. Ik ga ze dan in ieder geval lezen!
Reactie plaatsen
Reacties