Waar worden wij gelukkig van, en blij?
Deze vrolijke én serieuze dichtbundel probeert precies die vraag te beantwoorden – maar dan wel vanuit de hersens, bekken en snavels van het groepje dieren dat woont op zorgboerderij Gelukkig & Blij.
De zes egeltjes,
het wijze mamavarken,
de katten Hannes & Hassan die vrienden en vijanden tegelijk zijn,
de goudvis en het dwergkonijn
en alle, alle rondscharrelende schildpadden –
ze denken over vooruitgang, over fake news, over ontdekken wie je werkelijk bent en natuurlijk over gouden koeien en over hoe je met niezen verder komt in de wereld.
En… lijken hun overwegingen en wensen nu heel erg op die van ons mensen?
Of is dat toeval? (flaptekst)
Wat keek ik uit naar dit boek. De vorige dichtbundel van Edward van de Vendel Wat je moet doen als je over een nijlpaard struikelt werd goed ontvangen én kreeg een Zilveren Griffel. Zelf heb ik hem helaas nog niet gelezen, maar hij staat op mijn wensenlijstje. Toen deze nieuwe bundel werd aangekondigd moest ik deze dus wél direct lezen!
Het zijn allemaal losse gedichten, maar ze gaan over de dieren die wonen op zorgboerderij Gelukkig & Blij. Dat zorgt ervoor dat het toch één geheel is. Edward van de Vendel schrijft soepel en de gedichten lezen heerlijk. Hij snijdt veel verschillende thema’s aan: ruzie, verdriet, rouw, liefde en noem maar op. Het zijn vijftig gedichten en geen enkel gedicht voelt als opvulling. Van de Vendel heeft een eigen manier van dichten, het rijmt zeker niet allemaal. Maar hij speelt met taal en woorden waardoor het toch een gedicht is.
De dieren in de gedichten lijken erg op mensen. Als je niet weet dat het over dieren gaat, merk je dat haast niet. Daardoor zijn veel onderwerpen herkenbaar en is het soms zelfs een spiegel die je wordt voorgehouden. En toch wordt nergens een boodschap opgedrongen.
Martijn van der Linden heeft daar goed op ingespeeld met zijn illustraties. Want wanneer je de illustraties goed bekijkt, zie je nóg een verhaal tot leven komen dat niet in de tekst wordt verteld. De zorgboerderij wordt helemaal opgeknapt. Eerst zie je een oude boerderij die bijna instort, daarna komen er mensen en materialen om alles te repareren en uiteindelijk is de boerderij weer helemaal als nieuw.
De illustraties zijn prachtig. Van der Linden heeft bijzonder goed werk geleverd. Je kunt lekker door het boek bladeren zonder de gedichten te lezen en enkel naar de platen te kijken.
Misschien is dat ook wel het sterkste aan deze bundel. De gedichten én de illustraties zijn op zichzelf staand goed. De tekst kan zonder de illustraties en andersom is dat ook zo. Maar de combinatie zorgt ervoor dat dit boek nog beter wordt. Een prachtbundel die ik nog vaak ga openslaan! En de vorige bundel? Het wordt hoog tijd dat ik die ga lezen!
Reactie plaatsen
Reacties