Kobold de dwerg is in het bezit van een mythische sleutel, de eerste van de zeven. Deze sleutels openen de poorten naar de schat van de meedogenloze Roverkoning. Maar de zeven poorten kennen zeven bewakers en alleen zal Kobold die nooit kunnen verslaan. Gelukkig komen er precies vanavond, héél toevallig, zes wonderlijke vreemdelingen aan in zijn herberg op de klif…
Allemaal smeken ze Kobold om mee op reis te mogen, op zoek naar de mysterieuze schat. Een schimmige zakkenroller, een oude spinster met geheimzinnige gaven, een pratende vos, een koorddanseres zonder naam, een vrolijk sproetenmeisje en een jonge speeldoosmaker die wel heel verliefd naar haar kijkt. Maar wat bracht hen eigenlijk naar deze afgelegen plek? En welke geheimen houden ze voor elkaar verborgen? (flaptekst)
Na het lezen van dit boek wist ik niet goed te omschrijven wat ik ervan vond. Geweldig? Beste debuut in tijden? Misschien wel één van de beste boeken die ik in jaren heb gelezen? Zoiets.
Maar waarom dan?
Tom Rijpert debuteert met dit eerste deel van een tweeluik. Meestal zijn mijn verwachtingen dan wat laag. Maar de omschrijving en het omslag waren allebei te goed en mijn verwachtingen werden hoger en hoger. Het omslag is sfeervol en verklapt weinig van het boek. Pas tijdens het lezen begin je te begrijpen wat er gebeurt en wie je allemaal ziet.
Want dat is een spannende keus van Tom Rijpert geweest: een boek schrijven met zeven hoofdpersonen, die ook elk aan het woord komen. Want elk hoofdstuk wordt beschreven vanuit iemand anders. Toen ik dat doorhad, schrok ik: dit kon alleen maar chaos worden. Hoe kan een verhaal duidelijk blijven als het door zeven verschillende personages wordt verteld? Nou, het is Tom Rijpert gelukt. Op de één of andere manier weet hij het verhaal volledig te vertellen zonder dat er ook maar ergens onduidelijkheid is. Dat getuigt van vakmanschap. Ik ben benieuwd hoelang hij bezig is geweest met dit boek. Hij heeft alles goed uitgedacht en uitgewerkt.
Elk personage heeft zijn of haar eigen karakter en zijn of haar eigen beweegredenen om mee te gaan op dit avontuur. Doordat je hier als lezer langzaam achter komt, wordt er steeds meer duidelijk. Vanaf het begin heb je al vermoedens, maar tijdens het lezen valt alles op zijn plek. Natuurlijk zijn sommige hoofdstukken leuker dan andere, omdat je met het ene personage meer hebt dan met het andere. Ik vond bijvoorbeeld de oude spinster erg interessant, want het is nog volstrekt onduidelijk waarom zij nou precies mee moet op dit avontuur. Bij de anderen kun je wel iets bedenken, maar bij haar (nog?) niet.
Het verhaal komt rustig op gang. Eerst moet elk personage bij de herberg op de klif aankomen en wanneer de reis begint, ben je al over de helft van het boek. Daarna gaat alles een stuk sneller. Tom Rijpert weet de spanning op te bouwen en daardoor wil je graag doorlezen. Je bent benieuwd naar de volgende poort, je wilt weten of iedereen het gaat overleven en of Kobold de dwerg wel alles heeft verteld wat hij weet. Allemaal vragen waar de lezer nog geen antwoord op heeft wanneer het boek is dichtgeslagen. Gelukkig komt het vervolg al in oktober uit. Dit debuut kan weleens een groot succes worden. Volgens mij hebben we er een goede nieuwe kinderboekenschrijver bij. Benieuwd wat we allemaal nog van hem gaan lezen!
Reactie plaatsen
Reacties