De eerste schooldag begint voor Romy rampzalig: de douche stopt ermee net als ze haar haren aan het wassen is, en ze moet met een hoofd vol shampoo naar school. Als ze daar in de kleedkamers haar haren heeft uitgespoeld, ontdekt ze dat iemand haar heeft opgesloten. Romy is ervan overtuigd dat de jongen die eerst haar vriend was, erachter zit: Stef! Samen met haar vriendin Roosje zint ze op wraak.
Maar dan gaat er iets mis met Romy’s opa: hij is ineens verdwenen uit het revalidatiecentrum. Romy’s ouders zijn er niet, en er zit voor Romy niets anders op dan om hulp te vragen aan Stef. Gaat het Stef en Romy lukken om opa op te sporten en om alle ruzies uit de weg te ruimen? (flaptekst)
Vorig jaar verscheen deel één van Romy’s rampenplan. Een nieuwe serie van Corien Oranje. Een serie die zich afspeelt in mijn omgeving: Haren en Groningen. Dat maakte mij extra nieuwsgierig, het is toch leuk om plekken te herkennen in een boek. Het eerste deel was een leuk boek, dat ondanks de voorspelbaarheid erg fijn was om te lezen.
Dat geldt eigenlijk allemaal ook voor dit tweede deel. Het verhaal gaat verder en elk personage is er nog steeds. Nu Romy echt is verhuisd naar Haren moet ze ook naar school daar en dat is natuurlijk spannend. Dit onderwerp maakt het wel een minder origineel boek dan het eerste. Toch weet Corien Oranje het op zo’n manier te brengen dat het toch anders voelt dan alle andere boeken die je al eens hebt gelezen over dit onderwerp.
Corien Oranje schrijft op een toegankelijke manier. Daardoor leest het boek als een trein. Er worden een paar personages geïntroduceerd en de personages die je al kent groeien in dit boek door. Dat is één van de pluspunten, de ontwikkelingen die de hoofdpersonages doormaken. Ze groeien langzaam op en leren van hun fouten. Ook bijzonder mooi om te lezen op welke manier een meisje zoals Romy omgaat met de vergeetachtigheid van haar opa. Het lijkt allemaal erg passend bij de leeftijd van de hoofdpersonen. Ze besluit bijvoorbeeld om gewoon zomaar een keer met hem een ijsje te gaan eten, terwijl hij in een revalidatiecentrum zit. Dit is een typische actie voor een kind die een plan heeft.
De humor van Corien Oranje is heerlijk. Wanneer je haar volgt op sociale media weet je dit waarschijnlijk al, maar ook in haar boeken komt dit terug. De situaties zijn soms zo grappig dat je hardop moet lachen tijdens het lezen.
Dit tweede deel in deze serie is weer erg fijn om te lezen. Wat mij betreft volgen er nog veel meer delen.
Reactie plaatsen
Reacties