De weg naar morgenochtend

Nooit eerder recenseerde ik een boek van Joke van Leeuwen. Nu ik dit schrijf twijfel ik ook of ik ooit eerder een boek las van deze schrijfster. Ik betwijfel het. Nu heb ik haar nieuwste boek De weg naar morgenochtend gelezen. Ergens vraag ik me af of dit de beste kennismaking met deze auteur is.

Want na het lezen van dit boek heb ik niet echt een idee over wat ik nou heb gelezen. Het is niet echt een leesboek, zoals de kaft al vermeldt is het een beeldverhaal. Dat is meteen het mooie aan dit boek: de illustraties van Joke van Leeuwen zelf. Het omslag is al prachtig sfeervol en dat geldt voor het hele boek. Elke bladzijde is prachtig en daardoor blijf je doorlezen. De vormgeving is ook erg mooi gedaan waardoor dit boek er in ieder geval mooi uit ziet.

Het verhaal is daarentegen wat onduidelijk. Want je hebt geen idee wat je nou eigenlijk leest. Op de achterkant van het boek staat heel mooi:

Is het een droom?

Het is een verhaal.

Want na het lezen denk je inderdaad dat dit hele verhaal een droom was. De droom van Veertje. Maar het is ook zeker een verhaal. Een raar verhaal met vreemde avonturen. Maar toch is een leuk avontuur om over te lezen. En het geeft stof tot nadenken.

Dus na het lezen van dit boek weet ik nog steeds niet wat ik op moet schrijven. Ik vond het een mooi boek om te lezen, maar ik vond het ook een moeilijk boek om te lezen. Toch is het door de illustraties en de vormgeving en de stof tot nadenken geslaagd als een boek voor mij. En heeft het mij nieuwsgierig gemaakt naar meer van Joke van Leeuwen.