Anne wil naar de apen, maar haar vader wil naar huis. Dan komt ze een jongetje tegen met een vader die naar de dierentuin gaat. Ze ruilen van vader. En Anne blijft ruilen: ze pakt de hand van steeds een andere vader… tot ze bij de apen is. (flaptekst)
Een prentenboek van Tjibbe Veldkamp is vrijwel altijd een schot in de roos. Ik heb voor zover ik me herinneren nooit een boek van hem gelezen dat ik niet goed vond. Tjibbe Veldkamp voelt kinderen goed aan. Zijn onderwerpen spreken kinderen aan, zijn teksten zijn niet te moeilijk of te lang. En hij werkt altijd samen met goede illustratoren.
Dit geldt allemaal ook voor dit boek. ‘Handje’ is misschien wel zijn beste prentenboek. Het verhaal is eenvoudig maar sterk: Anne wisselt ‘gewoon’ elke keer van vader en komt uiteindelijk bij de apen terecht. Tjibbe Veldkamp lijkt hiermee de huidige maatschappij aan de kaak te stellen: ouders die iets te veel worden afgeleid door hun telefoon en daardoor niet altijd doorhebben wat hun kind doet.
De illustraties zijn van Wouter Tulp en hij tilt het boek naar een nog hoger niveau. . In elke tekening is veel te zien en zoals hierboven beschreven is een aantal ouders inderdaad alleen bezig met hun telefoon. Tulp maakt gebruik van een breed kleurenpalet. Hierdoor straalt elke tekeningen iets anders uit en blijf je kijken. Vooral de dierentuinplaten zijn oogstrelend. En de uitdrukkingen van de vaders als ze erachterkomen dat ze het verkeerde kind bij zich hebben zijn bijna karikaturaal en ontzettend grappig.
Dit prentenboek vraagt om nog een samenwerking tussen deze auteur en illustrator!
Reactie plaatsen
Reacties