Het doodgewone leven van Alex wordt verstoord wanneer Boris, de baas van zijn moeder, aanbelt. Zijn moeder is helemaal niet op zakenreis, maar geheim agent bij Interpol en ook nog eens verdwenen! Wanneer Alex’ beste vriend Mo via een chat in hun favoriete game een cryptisch bericht heeft ontvangen, blijkt Alex een onmisbare schakel te zijn bij het vinden van zijn moeder Ilse. Voor hij het weet, zit Alex met Boris in een vliegtuig op weg naar Kenia. Met een andere naam in een nieuw paspoort en zonder zijn eigen spullen.
In Kenia gaan Alex en Boris op zoek naar Ilse en het undercoverleven dwingt Alex dingen te doen die hij nooit van zichzelf verwacht had. Ze kunnen niemand vertrouwen, maar de Keniaanse jongen Lemayan lijkt een cruciale pion te zijn. Uiteindelijk ontdekt Alex waar zijn moeder is. En dan dringt de tijd, want Ilse is in levensgevaar. Kan Alex haar op tijd redden? (flaptekst)
Het debuut van Chris Kooi. Meteen mooi uitgegeven waardoor het boek op het eerste gezicht direct aanspreekt. De cover is mooi vormgegeven en de flaptekst is intrigerend. Als kind las ik meer boeken over kinderen die op avontuur gingen in andere landen, maar uiteindelijk ben ik daar mee gestopt. Ik heb eerlijk gezegd geen idee waarom. Bij het lezen van dit boek veranderde ik weer even in die ‘jonge ik’ en wat heb ik genoten!
Doordat het verhaal is beschreven vanuit het ik-perspectief identificeer je je als lezer met Alex. En daardoor lijkt het soms alsof je dit avontuur zelf beleeft. De spanning die hij voelt voelde ik ook – inclusief de bijbehorende adrenaline.
Chris Kooi is duidelijk echt in Kenia geweest. Hij beschrijft het land gedetailleerd en laat de lezer echt kennismaken met het land. Hij schuwt de negatieve kanten, zoals de armoede, niet. Het lijkt bijna alsof je zelf voor het eerst in Kenia bent.
Zijn schrijfstijl is erg prettig en zorgt voor vaart in het verhaal. Er is veel dialoog en er zijn zelfs appgesprekken. Dit maakt het boek modern en passend bij nu. De vraag is wel of dit over tien jaar nog steeds leuk is om te lezen (denk bijvoorbeeld aan de Hoe overleef ik-serie van Francine Oomen, waarin de hoofdpersonen met elkaar mailen: dat is nu ouderwets).
Het boek belooft veel actie. En uiteindelijk komt die actie er ook, maar dat duurt even. Dat kan ervoor zorgen dat je het boek toch weglegt. De doelgroep, voornamelijk jongens, wil tegenwoordig veel actie en als dit niet direct komt, is de kans groot dat ze afhaken. En dat is jammer, want dit boek verdient meer.
Ik vind Undercover – Rivieren van zand een fijn, avontuurlijk boek. Ik vind het vooral erg leuk dat een Nederlandse auteur weer een keer zo’n boek maakt. Ik ben erg benieuwd naar het volgende deel dat dit najaar uitkomt!
Reactie plaatsen
Reacties