Ursula wil een moderne heks zijn. Daarom besluit ze haar toverspreuken op de computer te zetten. Dat kan ze niet zelf, maar Karel, die bij een computerwinkel werkt, ziet deze klus wel zitten.
Helaas, als Ursula haar gloednieuwe apparaat thuis opstart, zegt hij alleen maar error-error-biep-biep. Tot overmaat van ramp blijken zowel Karel als het toverboek van de aardbodem verdwenen te zijn…
Ursula is wanhopig, want een toverboek in verkeerde handen is levensgevaarlijk. Karel moet zo snel mogelijk gevonden worden. Gelukkig krijgt ze hulp van Lot.
Ze ontdekken dat Karel vertrokken is naar een tropisch eiland. Lot en Ursula besluiten hem achterna te gaan. Hoe? Op de stofzuiger natuurlijk! (flaptekst)
Toen ik deze week bij mijn werk vergeten was een prentenboek van huis mee te nemen, kwam ik op mijn werklocatie dit boek tegen. Weggestopt in een kast. Toevallig behandelde ik die dag twee kinderen waarbij lezen een aandachtspunt is waar we veel mee (moeten) oefenen. Dit boek heb ik als kind gelezen en toen heb ik er echt van genoten. Net als van de andere delen (De computerheks in gevaar en Lang leve de computerheks). Enkel Computerheks in de sneeuw heb ik nooit gelezen, maar dat boek ga ik nu wel ergens zien te bemachtigen.
Francine Oomen is natuurlijk vooral bekend van de Hoe overleef ik – serie over Rosa en haar vrienden. Maar dat zijn zeker niet de enige boeken die ze schreef. Hoewel ik die serie hartstikke leuk vind, is in mijn ogen bijvoorbeeld De computerheks beter. De personages, de avonturen en de schrijfstijl zijn lichter dan die van de bekende serie.
Want hoe leuk is het idee dat een heks wil moderniseren! Ursula vliegt niet op een bezemsteel, maar op een stofzuiger! Alleen al die kleine toevoegingen maken het boek grappig. Om zelf te lezen, maar ook om voor te lezen. Francine Oomen schrijft op zo’n manier dat je makkelijk doorleest. Het is nergens te moeilijk of te ingewikkeld. De verhalen zijn misschien wat doorsnee, maar de bijzondere personages en de grappige toevoegingen maken het boek toch origineel.
En dat geldt voor alle delen (die ik heb gelezen). In elk deel voelt het meteen als thuiskomen bij de karakters. Bijna alsof je ze echt kent en samen de avonturen beleeft.
De illustraties in de uitgaven die ik heb gelezen zijn van Philip Hopman. Zijn illustraties zijn krasserig, maar sfeervol en herkenbaar. Elk personage heeft een eigen uiterlijk waarin de karaktereigenschappen zelfs terugkomen. Een erg mooie toevoeging aan het verhaal. Over de illustraties in de nieuwere uitgave (van Elly Hees) kan ik enkel mijn mening geven over de omslagen. Die zijn in ieder geval vrolijk en modern. Ze spreken aan. En wat leuk dat een nieuwe generatie kinderen kennis kan maken met deze vier boeken!
Reactie plaatsen
Reacties