Soep van de Haas

Een prentenboek met een ouderwetse uitstraling. Zo zou ik het omslag van Soep van de haas omschrijven. En dat spreekt mij direct aan. De illustraties lijken oud, maar het boek is toch echt uitgekomen in 2022. Ook de vormgeving lijkt op die van wat oudere boeken. Is het boek dan ook ouderwets?

Nee. Het verhaal is juist zeer van deze tijd. Haas maakt één keer per jaar soep. En iedereen vindt die soep fantastisch. Dan besluit Haas er geld mee te gaan verdienen en een hele fabriek te starten. Hij verdient bakken met geld en zijn soep wordt de bekendste van de hele wereld. Maar maakt dat gelukkig?

Het is een vraag die je wel vaker hoort: maakt geld wel gelukkig? En is beroemdheid nodig? Haas komt erachter dat het zeker niet zo is. Want doordat de vraag naar zijn soep zo groot wordt, heeft Haas geen rust meer en wordt de soep steeds minder goed. En dat merken de klanten ook.

Het verhaal van Giovanna Zoboli is mooi, heeft een duidelijke boodschap en is prettig geschreven. Het is een echt voorlees-prentenboek geworden. De mooie grote letters zorgen voor een fijn beeld en passen goed bij de illustraties.

Maar de illustraties stelen voor mij de show. Mariachiara Di Giorgio heeft prachtige, sfeervolle illustraties gemaakt. Bijna allemaal zijn het gewoon kleine schilderijen. Het kleurgebruik, de composities, alles klopt. De hazen zijn liefdevol, de mensen aardig maar veel groter, de fabriek is dreigend en wanneer Haas zich slechter begint te voelen zie je dit goed terug in de illustraties. Tijdens het voorlezen zullen de kinderen zich vergapen aan de illustraties.

Hoewel de boodschap misschien wat standaard is, is het boek dit zeker niet. De boodschap ligt er totaal niet bovenop en het voelt nergens belerend. En daar ligt de kracht. Het is een mooi verhaal waar je ook nog iets uit kunt halen. En dat zorgt met de schitterende illustraties voor een prachtig prentenboek.