Bobbie is erin geluisd. Er lijkt niets anders op te zitten dan de zomervakantie door te brengen in een vakantiehuisje zonder vrienden, maar met ouders en zusje. Algauw blijkt het geen toeval dat ze juist in dit vakantiepark zitten: hier is David, Bobbies oudere broer, zeven jaar geleden spoorloos verdwenen. Wanneer er tijdens hun verblijf vreemde dingen gebeuren die iets te maken lijken te hebben met David, besluit Bobbie uit te zoeken wat er destijds met hem is gebeurd. Vrienden die Bobbie in het park heeft leren kennen, schieten hierbij te hulp. In de hoop meer te weten te komen over Davids verdwijning, probeert de groep via ‘glaasjes draaien’ contact te zoeken met zijn geest. Maar dit blijkt niet zonder gevaar… (flaptekst)
Alweer een nieuw boek van Henk Hardeman! Ik kan mijn geluk niet op. Na het lezen van al zijn kinderboeken en vorig jaar het nieuwe Wie is Adam Westerman? durf ik mezelf wel een fan te noemen van deze auteur. En nu heeft hij alweer een boek geschreven. Weliswaar een boek uit de serie Best of YA XS, dus een wat korter compacter boek, maar toch! Een nieuwe Hardeman!
En hij stelt zeker niet teleur. Tuurlijk, het is een wat korter boek dus alles gaat wat sneller en is minder uitgediept. Maar Hardeman weet een sfeer te creëren die ervoor zorgt dat je door wilt lezen en er bijna van schrikt als het boek al uit is.
Het verhaal begint redelijk standaard. Een puber die met zijn ouders en zusje op vakantie moet naar een stomme camping gewoon in Nederland. Een Groenparcs (leuk woordgrapje). Het verzetten tegen deze vakantie en graag zelf dingen willen ondernemen komen waarschijnlijke elke puber bekend voor en daardoor herken je de gevoelens. En dat scheelt, omdat het verhaal best snel gaat. Door de herkenning rol je er goed in en beleef je alles met Bobbie mee.
Hij maakt al snel vrienden die leuke dingen met elkaar gaan doen. Maar wanneer de verdwijning van zijn oudere broer David aan bod komt begint het verhaal pas echt op stoom te komen. Want ook als lezer wil je weten wat er zeven jaar geleden met David gebeurde. Niemand weet het. Maar toch schrikt er iemand wanneer hij Bobbie ziet en wordt hij achtervolgd door dezelfde persoon. Dan wordt langzaam maar zeker alles duidelijk en wordt het verhaal mooi afgerond.
Het stukje over ‘glaasjes draaien’ en daarna wat gedoe met geesten is ongeloofwaardig, maar dat neem je op de koop toe tijdens het lezen. Door de fijne schrijfwijze lijkt het allemaal te kloppen en past het bij het verhaal dat wordt verteld.
Hardeman heeft een erg fijn deel in deze serie geschreven en ik kan niet wachten op zijn volgende boeken.
Tot nu toe heb ik maar twee boeken uit deze serie gelezen. En nu begin ik daar toch wel van te balen, want die beide boeken (deze en Girl van Mirjam Mous) zijn echt aanraders. Als de andere delen ook zo goed zijn, heb ik wat in te halen!
Reactie plaatsen
Reacties