Emily woont met haar moeder en broers in een Amsterdamse volksbuurt. Als ze na een ruzie met haar moeder van huis wegloopt, trekt ze in bij haar verslaafde, excentrieke hartsvriendin Ducky, op wie ze heimelijk verliefd is. Wanneer de liefde wederzijds blijkt te zijn, besluit Ducky een nieuw leven te beginnen in Zweden. Emily is bang, maar ze gaat mee. Is hun band sterk genoeg om dit avontuur te doorstaan? En zullen hun problemen in het nieuwe leven voorgoed verdwijnen? (flaptekst)
Afgaand op de flaptekst klinkt dit als een redelijk standaard boek over pubers. Weglopen van ouders, het uitzoeken van seksualiteit en verslaafd zijn. Je leest erover in veel meer boeken. Maar tijdens het lezen merk je dat deze flaptekst het boek niet goed representeert. Het boek gaat over veel meer dan deze onderwerpen en is totaal anders dan eerdere boeken over genoemde onderwerpen.
Het verhaal wordt vertelt vanuit Emily. Ze vertelt over haar jeugd, familie, school en vriendschap met Ducky. Emily is opgegroeid in een zeer christelijk gezin en haar worsteling hiermee wordt goed omschreven. Ze vertelt over haar vader die is weggelopen en hoe dat haar leven heeft veranderd. Marcel Vaarmeijer weet dit dusdanig te beschrijven dat het echt verteld lijkt te worden door een puber. Haar taalgebruik, haar ideeën en haar meningen: precies zoals het hoort bij een puber.
Het verhaal leest als een trein. Het is een redelijk lijvig boek, maar door alles wat er gebeurt en de schrijfwijze ben je er zo doorheen. Je leeft met de personages mee en wilt graag dat het goedkomt. Op bepaalde momenten wil je de twee meiden door elkaar schudden en helpen.
Het boek verandert wanneer ze in Zweden aankomen en daar gaan wonen en werken. De sfeer en de gevoelens zijn fijner. Ineens begrijp je hoe ongelukkig ze in Nederland waren en hoe gelukkig ze ergens anders kunnen zijn. Als lezer krijg je zelf zin om naar Zweden te gaan. Werken op een vakantiepark? Lijkt ineens fantastisch.
Toch zit er ook een negatieve kant aan Zweden: de zon die ondergaat in de winter en pas een paar maanden later terugkomt. Dit zorgt voor een redelijk voorspelbare terugval en mondt uit in een terugreis naar Nederland. Daar gebeuren nog een paar dramatische dingen voor het boek eindigt. Met een erg open einde. Ergens vind ik dat jammer, want graag had ik geweten hoe het afloopt met Emily en Ducky. Stiekem hoopte ik dat ze weer terug zouden gaan naar Zweden en daar gelukkig zouden zijn. Het einde in Amsterdam is zeer realistisch, maar maakt het toch wat depressief. Ik bleef na het lezen met een negatief gevoel zitten.
Toch is het een aanrader. Een Nederlandse young-adult met thema’s die passen bij de tijd waar we in leven en personages van vlees en bloed. Het einde moet je maar op de koop toe nemen.
Reactie plaatsen
Reacties