Stel, je was nog niet geboren, maar je kon al wel op de wereld ronkijken. Zou je blij zijn met wat je zag? Zou je geboren willen worden?
Adem wel! Hij is een jongen die zou kunnen gaan leven. Hij kan niet wachten tot hij echt op die wonderbaarlijke wereld rondloopt en hij mensen kan ontmoeten en sneeuw kan vastpakken. Eerst moet hij dan nog wel zijn ouders bij elkaar brengen. Maar dat zal toch niet zo moeilijk zijn? (flaptekst)
Het omslag, de titel en de flaptekst maakt meteen nieuwsgierig. En het feit dat het is geschreven door Tjibbe Veldkamp en geïllustreerd door Mark Janssen belooft meteen veel goeds. Na het lezen van het eerste hoofdstuk is het meteen duidelijk: je bent een bijzonder boek aan het lezen.
De reacties online op dit boek zijn allemaal positief. Nog geen enkele negatieve heb ik gelezen of gehoord ergens. Ik begrijp zeker waarom. Hoewel Tjibbe Veldkamp toch vooral bekend is van zijn prentenboeken schrijft hij een fantastisch, boeiend en interessant verhaal. Hoe komt een schrijver soms ook op ideeën? Je vraagt het je echt af na het lezen van dit boek. Wat nou als je als ongeboren kind al op de wereld kunt kijken? Dat is de basis van dit boek. Adem, de hoofdpersoon is een ongeboren jongen. Wanneer zijn ouders elkaar ontmoeten ontstaat hij. Maar dan gaat er iets mis en lijken zijn ouders elkaar weer kwijt te raken. Adem krijgt een voorschot op zijn leven en moet zijn ouders bij elkaar brengen.
Dit zorgt voor ongemakkelijke momenten. Je zou toch gek opkijken als een wildvreemde jongen je komt vertellen dat hij je toekomstige kind is. Ik zou hard lachen en doorlopen. Zijn moeder vindt het ook maar raar en gaat er verder niet op in. Maar de vader van Adem die voelt dat er iets van waarheid in het verhaal zit.
En of dit nog niet genoeg is, heeft Veldkamp een erg specifieke setting gekozen. Het lijkt een Oost-Europees land, met een leider die niet goed is. Er ligt sneeuw en de vader van Adem gaat elke nacht stiekem op pad om op borden boodschappen tegen de burgemeester te verven. Om het nog gecompliceerder te maken: de moeder van Adem werkt bij de politie.
Dit zou wel eens te veel kunnen worden in een boek. Toch weet Veldkamp het allemaal tot een prachtig einde te brengen en valt alles op zijn plaats. Hiermee bewijst hij maar weer dat hij een enorm goede schrijver is.
De illustraties van Mark Janssen zijn prachtig. Het omslag vond ik al sfeervol en mooi, maar de binnenwerkillustraties: in zwart-wit, met potlood zijn fantastisch. Ze weten de sfeer van het boek volledig te vangen en hebben zoveel detail dat je kunt blijven kijken. De illustraties vullen het boek goed aan waardoor het eindproduct echt prachtig is. Dit zou wel eens één van de beste Nederlandstalige boeken van het jaar kunnen zijn.
Reactie plaatsen
Reacties