De Rode Prinses heeft heeft haar hele leven in het Witte-Torenpaleis gewoond en niemand heeft haar ooit gezien. op haar twaalfde verjaardag mag ze eindelijk naar buiten, in een prachtige koets. Maar voordat iemand een glimp van haar kan opvangen, wordt ze ontvoerd door drie rovers.
Het volk is geschokt, maar als zij hun kostbaarheden moeten inleveren om het losgeld te betalen slaat de twijfel toe: bestáát de Prinses eigenlijk wel?
Ondertussen ontsnapt de Rode Prinses uit handen van de rovers en moet ze zich in haar eentje zien te redden in de wijde buitenwereld, waar niemand gelooft dat zij de Rode Prinses is. Zal ze in haar eentje de weg naar het paleis kunnen terugvinden? (Flaptekst)
Sinds Gottmer bezig is met het opnieuw uitgeven van de boeken van Paul Biegel wacht ik al op De rode prinses. Als kind vond ik dit een geweldig boek, mede door de mooie illustraties van Fiel van der Veen. Ik was er bang voor dat ze deze gingen vervangen en dat is inderdaad gebeurd. Maar door niemand minder dan Charlotte Dematons, die al veel meer heeft geïllustreerd van Paul Biegel: denk aan het Biegel sprookjesboek, Nachtverhaal en De tuinen van Dorr. Hoewel ik het jammer vind dat de illustraties van Fiel van der Veen nu zijn verdwenen, lijkt Dematons mij een zeer goede vervanging.
Dus eerst even over de nieuwe, volledig in kleur, illustraties. Ze zijn fantastisch. Charlotte Dematons kan blijkbaar niets fout doen. Erg mooi is het kleine portret van Biegel zelf in het paleis. Maar ook bijzonder hoe Dematons de rode prinses zelf niet in beeld brengt. Dat doet ze erg goed met bijvoorbeeld takken voor haar hoofd. Haar illustraties zijn sfeervol, grappig en gewoon prachtig.
Het verhaal van Biegel staat nog steeds als een huis. Het is zo bijzonder hoe zijn boeken nog steeds niet verouderd lijken te zijn. Het is sprankelend, humoristisch en leest als een trein. Zijn personages zijn herkenbaar, grappig en interessant. Het steeds wisselende perspectief, dan weer over de prinses, dan weer over mensen in het paleis, werkt goed. Je krijgt op deze manier alles mee en het verhaal bouwt zich goed op tot het einde. Het einde is mooi en eigenlijk vraagt het bijna om meer… Gelukkig kun je zelf lekker verder fantaseren over de prinses en haar toekomst.
Dit is weer een schot in de roos van Gottmer, de illustraties van Dematons maken het boek helemaal geschikt voor deze tijd. Stiekem hoop ik nu heel erg dat er binnenkort een nieuwe uitgave komt van Japie en het zwarte spook, want ook dat boek verdient meer aandacht!
Reactie plaatsen
Reacties
Als dochter van Paul Biegel ben ik heel trots op deze mooie recensie over de hernieuwde uitgave van De rode prinses!
Veel dank!
Hartelijke groet,
Leonie Biegel
www.paulbiegel.com