Het leven is zwaar voor Willa, Grace, Freya en hun drie jongere zusjes. De zes meisjes wonen samen met hun oma en hun wrede vader in een boerderij die is omgeven door duister moerasland. Hun vader gelooft heilig in de Vloek van Zes Dochters – een vloek die zijn noodlot kan betekenen.
Als het mysterieuze Vollemaancircus het dorp bezoekt, kunnen de drie oudste zusjes een avond ontsnappen aan hun zorgen. Maar als het circus de volgende dag vertrokken is, is ook Grace verdwenen. Willa zet alles op alles om haar oudste zus te vinden en reist het circus achterna, dwars door het Verzonken Moeras, een onbekende wereld in. (flaptekst)
Een nieuw boek van Lucy Strange. Haar vierde boek. Lucy Strange heeft snel naam gemaakt in Engeland en Nederland. Haar vorige boeken werd goed ontvangen en vragen om meer. Uitgeverij Gottmer geeft de boeken mooi uit, het staat mooi in de kast en nodigt uit om te lezen. En met dit vierde boek blijft Strange op hetzelfde niveau als haar vorige boeken. Het is bijzonder hoe elk boek intrigeert.
Toch had ik moeite met het begin van dit boek. Het eerste hoofdstuk was verwarrend. Dit komt vooral door de vele namen die je om de oren vliegen. Het gezin waar het boek over gaat bestaat uit zes kinderen, opoe en vader. Dit zijn erg veel mensen en daar moet je even inkomen. Maar wanneer je eenmaal in het verhaal zit en weet wie iedereen is, leest het weer als vanouds. Lucy Strange is goed in het bedenken en uitwerken van intrigerende verhalen. De spanning verslapt nooit.
Aleid van Eekelen-Benders vertaalde de eerdere boeken van Lucy Strange en heeft ook dit boek onder haar hoede genomen. Mijn complimenten, ze lijkt de sfeer van het boek goed te behouden.
Net als in de eerdere boeken schrijft Lucy Strange over behoorlijk enge situaties. Soms voelt het bijna een beetje horror-achtig aan. De karakters ontwikkelen zich naarmate het verhaal vordert. Zo wordt Willa steeds zelfstandiger en durft ze op een gegeven moment tegen haar vader in te gaan. Deze ontwikkeling is erg pakkend beschreven en zorgt ervoor dat je helemaal meeleeft met Willa.
Het boek is spannend en waar ik bij De geest en het meisje, het vorige boek van Strange, kon voorspellen hoe het ging aflopen, lukte dit bij De zusjes uit het Verzonken Moeras niet. De weg naar het einde toe is goed gevonden en niet voorspelbaar. Je blijft verder lezen omdat je wilt weten hoe het afloopt.
En dit komt ook door de sfeerbeschrijvingen van Strange. Ze weet als de beste locaties en situaties te beschrijven waardoor het lijkt alsof je erbij bent. Dit zorgt er nog meer voor dat je wilt doorlezen omdat je de spanning zelf voelt. Je voelt de druk die Willa tijdens het avontuur voelt. Wanneer ze in het donker door het moeras rijdt, voel je de kou en begin je bijna te rillen van de spanning.
Wederom levert Lucy Strange een erg prettig boek af. Net als de vorige drie is dit weer een boek van hoog niveau!
Reactie plaatsen
Reacties