Puck woont samen met haar vader, chef Maro, boven zijn populaire restaurant. Na het overlijden van haar moeder, leven ze er nu met zijn tweetjes. Puck mist zowel haar moeder als haar vader, omdat hij altijd druk aan het koken is. Ze wil niets liever dan hem helpen, maar ‘wie niet kan proeven, heeft niets in de keuken te zoeken’. Door Pucks vurige wens om goed te leren proeven, komen er zeven Smaakspoken op bezoek. Deze kleurrijke figuren – zout, pittig, zuur, vet, umami, bitter en zoet – ontvoeren Puck naar hun avontuurlijke droomwerelden. Daar leert ze alles over hun unieke krachten. Maar kunnen zij Puck zo goed leren proeven, dat ze Maro eindelijk mag helpen in zijn keuken? (flaptekst)
Al een poos geleden werd ik benaderd door de auteur van dit boek met de vraag of ik het boek wilde lezen. Het leek me wel leuk, maar blijkbaar niet zo leuk dat ik het toen ben gaan doen. Nu heb ik uiteindelijk gedaan, mede doordat het boek een Bronzen penseel voor de illustraties heeft gekregen. Blijkbaar was het dan toch wel echt een kinderboek. Om heel eerlijk te zijn dacht ik eerst dat het een kookboek was met een klein verhaaltje erbij. Niets is minder waar en achteraf gezien vind ik het jammer dat ik het boek nu pas heb gelezen.
Het verhaal van Daan Faber is liefdevol en interessant geschreven. Je voelt de drang van Puck om weer contact met haar vader te krijgen. Wanneer de spoken verschijnen, wordt al gauw duidelijk waar dit verhaal heen zal gaan. Dat maakt het wel wat voorspelbaar, maar dit doet geen afbreuk aan het verhaal.
Op bepaalde momenten zijn de spoken dingen aan het uitleggen en dat wordt af en toe wat saai en belerend. Dit is weliswaar de bedoeling, want Puck moet leren om te proeven, maar soms had ik de neiging om stukjes over te slaan.
De verhaallijn over het overlijden van de moeder van Puck en de rouwverwerking daarentegen is erg goed uitgewerkt. Je voelt de emotie en hebt medelijden met Puck en haar vader. Naarmate het verhaal vordert, komt dit verhaal meer naar voren.
De illustraties van José Luis García Lechner zijn echt de kracht van dit boek. Met sfeervolle paginagrote beelden creëert hij de werelden van de spoken. Je ziet de emotie in de tekeningen terugkomen. Je wilt bijna zelf een bezoekje krijgen van deze Smaakspoken.
Helaas is de vormgeving van dit boek in mijn ogen iets minder goed gelukt. Er is gekozen voor een klein lettertype en redelijk veel tekst op een pagina. Soms lijkt dit wat opgepropt en maakt het het lezen wat moeilijk.
Een leuk boek over proeven van verschillende smaken en rouwverwerking, twee totaal verschillende thema’s die mooi samenkomen. De illustraties maken het boek bijzonder. Met een andere vormgeving was dit boek nog beter tot zijn recht gekomen.
Reactie plaatsen
Reacties