De burgemeester van Domperdal organiseert een groots televisiespektakel in het oude kasteel aan de rand van het dorp. Elfies moeder Petronella en andere ‘Wonderwerkers’ moeten met hun bijzondere gaven indruk maken op de kijkers.
Elfie vindt het natuurlijk verschrikkelijk dat haar moeder meedoet. Wat zal iedereen zeggen als Petronella op tv allerlei zweverige rituelen uitvoert? Maar terwijl Elfie druk bezig is om verslag te doen van het evenement stuit ze met Mats op een groot mysterie in het kasteel. Een mysterie dat zo snel mogelijk moet worden opgelost voordat de verkeerde mensen er lucht van krijgen. Of zijn ze al te laat? (flaptekst)
Toen ik deel één van De Sterrensteen las, heb ik getwijfeld of ik verder zou lezen in de serie. Dit heb ik toch gedaan en dat was – gelukkig - een goede beslissing. Deel twee las wat vlotter. De schrijfstijl van Kelly van Kempen is prettig, maar ik vond het eerste deel nog wat traag. In deel twee was dit niet meer het geval. Het verhaal was spannend en gaf niet snel weg wie de dader was. Pas toen Elfie en Mats ontdekten wie de dader was, had je dit als lezer ook door. En nu door naar deel drie. Zou Kelly van Kempen de stijgende lijn weten door te zetten?
En ja, dat vind ik zeker. Wat een leuke serie is het geworden. Deel drie introduceert weer nieuwe karakters en een nieuwe term: Wonderwerkers. Meteen aan het begin van het verhaal krijg je een inkijkje in een gereedschapskist van de Wonderwerkers en dat maakt al veel duidelijk. Maar tijdens het lezen wordt het allemaal nog duidelijker.
Kelly van Kempen heeft haar stijl helemaal gevonden. Net als in deel twee schrijft ze vlot, met spanning en humor. En ook hier is het verhaal van hoog niveau. Samen met Elfie probeer je de zaak op te lossen.
Net als in de eerdere boeken begint elk hoofdstuk met een opsomming van verdachte gebeurtenissen en personen om in de gaten te houden. Op deze manier word je door Elfie echt meegenomen in het verhaal en de speurtocht. En pas wanneer bij haar het kwartje valt, valt dit ook bij de lezer. Op deze manier voelt het nog meer alsof je samen aan het onderzoeken bent. Erg knap gedaan door de auteur, je lezer zo betrekken bij het verhaal zonder dit te overdrijven.
Opnieuw zijn het omslag en de illustraties van Flavia Sorrentino. Het omslag is kleurrijk en spreekt tot de verbeelding. De illustraties in het boek zijn klein en in zwart-wit. Ze geven de personages goed weer, zodat je een duidelijk beeld krijgt van iedereen.
Deel drie is weer een goed boek en vraagt om meer. Maar er is dit keer geen nieuw deel aangekondigd en dat zorgt ervoor dat ik me afvraag of er nog meer boeken komen. Het zou jammer zijn om met de serie te stoppen, aangezien Van Kempen de smaak goed te pakken heeft en het niveau van de boeken sinds deel één flink is gestegen.
Reactie plaatsen
Reacties